Thrillery 2012/2013 - Połączenie, Alex Cross, Władza

W ostatnim czasie obejrzałem całkiem sporo filmów i stosunkowo długo zastanawiałem się, o których z nich powinienem dziś napisać. Jako, że na FILMplanecie nie było jeszcze zbiorowej notki o thrillerach, zdecydowałem się postawić właśnie na nie. To właściwie jeden z moich ulubionych gatunków filmowych. Dlaczego? Bo lubię nieprzewidziane akcje, to uczucie „bycia utrzymywanym w napięciu” i wreszcie zaskakujące zakończenia. Niestety, poniżej zrecenzowane filmy tylko poniekąd okazały się być interesujące. Mimo to zachęcam do zapoznania się z notką.

Połączenie (reż. Brad Anderson, 2013)

Jordan Tuner (Halle Berry) jest operatorką linii alarmowej 911. Kobieta jest przyzwyczajona do dramatycznych zgłoszeń i kryzysowych sytuacji, jednak ostatnie połączenie przebija wszystko, z czym miała do tej pory do czynienia. Śmiertelnie przerażona nastolatka usiłuje schronić się przed psychopatą, który właśnie włamał się do jej domu. Połączenie przerywa się, a kiedy Jordan oddzwania do dziewczyny, dźwięk dzwonka pozwala napastnikowi zlokalizować ofiarę… Kilka miesięcy później inna nastolatka (Abigail Breslin) wykonuje dramatyczne połączenie na linię 911. Jest uwięziona w bagażniku porywacza, który wywozi ją w nieznane. Tym razem Jordan nie może pozwolić sobie na błąd (źródło: Filmweb.pl).

Połączenie jest całkiem dobrym thrillerem, na 10 punktów dałem mu solidne 7. Co najważniejsze, film naprawdę trzyma w napięciu i właściwie nie pozwala na oderwanie oczu od ekranu. Sam pomysł na realizację filmu wydaje się być banalny – może właśnie dlatego ta historia robi takie wrażenie? Z drugiej strony można mieć kilka naprawdę mocnych „ale”. Otóż moim zdaniem Halle Berry bardzo średnio poradziła sobie ze swą rolą. Uczciwie przyznaję, że nie zaliczam i właściwie nigdy nie zaliczałem się do grona jej fanów (właściwie chyba żadna jej rola jakoś mnie nie urzekła…) i być może dlatego w Połączeniu także mnie do siebie nie przekonała. Podczas seansu zastanawiałem się, jak grana przez nią bohaterka radziła sobie wcześniej w swej pracy, skoro do wszystkich tych spraw podchodziła tak emocjonalnie. No chyba, że dopiero po całej akcji z oddzwonieniem do ofiary napadu zaczęła ona inaczej traktować swe miejsce pracy. Nie podobało mi się też zakończenie, które chyba miało być oryginalne, a cóż, wyszło jak wyszło. Mimo wszystko polecam Wam Połączenie – na pewno warto obejrzeć ten film choćby ze względu na wciągającą i trzymającą w napięciu fabułę.

Alex Cross (reż. Rob Cohen, 2012)

Alex Cross (Tyler Perry) tropi Pisacassa (Matthew Fox), znanego też jako Rzeźnik ze Sligo, który zabija dla czystej przyjemności. Kiedy policjant uniemożliwia jedno z jego zabójstw, przestępca mści się krwawo, wyzwalając pokłady przemocy, której skali nikt sobie nie wyobrażał... (źródło: Filmeb.pl).

Alex Cross to kolejny film, w stosunku do którego mam bardzo ambiwalentne uczucia. No bo niby jest ciekawie, jest interesujący czarny charakter, efektywne pościgi i intrygi. Tylko dlaczego przez cały czas trwania filmu miałem wrażenie, że oglądam przydługawy odcinek popularnego serialu Luther? Przyznajcie sami, przecież analogie i podobieństwa przychodzą na myśl już po kilku minutach seansu. Główny bohater jest czarnoskórym i obdarzonym niezwykłą inteligencją policjantem, natomiast jego przeciwnik to socjopatyczny narcyz, który twierdzi, że „(…) zadawanie bólu jest częścią powołania”. Poza tym fabuła jest tak samo prowadzona jak w odcinkach Luthera. Może to przypadek, może moje urojenia, ale zbyt mi to śmierdzi. Na dodatek drętwy Tyler Perry do pięt nie dorasta świetnemu Elbie. Na największą uwagę zasługuje rola znanego z Lost Foxa, który tutaj wychudzony i z wydatnymi mięśniami ekscytuje się bólem jak prawdziwy szaleniec. Naprawdę przekonuje i właściwie utrzymuje cały film na swoich barkach. Cóż, jestem wielkim fanem serialu Luther, ale dr Alexowi Crossowi mówię stanowcze NIE. Dałem 5/10 tylko ze względu na dobrego Matthew Foxa. Nie polecam, znacznie bardziej opłaca się przypomnieć sobie od nowa odcinki genialnego Luthera.

Władza (reż. Allen Hughes, 2013)

Były policjant Billy Taggart (Mark Wahlberg) otrzymuje zlecenie od samego burmistrza, Nicholasa Hostetlera (Russell Crowe). Zadanie wydaje się być typową pracą prywatnego detektywa, polega na śledzeniu żony zleceniodawcy (Catherine Zeta-Jones) i zdobyciu dowodów jej niewierności. Wkrótce jednak Billy zdaje sobie sprawę, że wplątał się w znacznie większy i o wiele bardziej niebezpieczny skandal.

Niestety, znowu jestem na nie. Nie myślcie sobie, że jestem jakimś tam wielkim krytykiem, ja po prostu trochę już thrillerów w swoim życiu widziałem i najzwyczajniej w świecie stwierdzam fakty. Już tłumaczę, co tym razem nie gra. Władza ani trochę nie trzyma w napięciu, niczym się nie wyróżnia pod względem fabularnym, a poza niemiłosiernie się wlecze. To film rozciągnięty w czasie do granic możliwości. A gdy widz jest już tak znudzony, że nie jest nawet ciekawy zakończenia, to chyba coś jest na rzeczy, prawda? Pod względem aktorskim też jest mizernie. Crowe rzeczywiście pasuje do roli intrygującego burmistrza, ale Zeta-Jones nie pokazała niczego zaskakującego. Złoszczę się też, kiedy czytam, że Wahlberg zagrał rzekomo w tym filmie rolę swego życia. Totalna bzdura, już wolałem go w Tedzie! Wszystkie postaci zostały potraktowane przez twórców filmowych po macoszemu, bo właściwie żadnej z nich nie stworzono jakiegoś fajnego podłoża psychologicznego, przez co trójka bardzo zdolnych aktorów nie miała okazji się wykazać. Najgorsze jest jednak to, że film nie jest wolny od urwanych wątków, jak np. tego związanego z partnerką Billy’ego. Przesłanie filmu też nie jest raczej niczym odkrywczym – w końcu chyba każdy wie, że władza nieodzownie wiąże się z wykorzystywaniem i kontrolowaniem innych. Nie polecam, strata czasu. A szkoda, bo liczyłem na naprawdę dobry thriller polityczny…