Moje filmowe 2013

31 grudnia to taki dzień roku, w którym każdy człowiek nie tylko zastanawia się, jak spędzić sylwestrowy wieczór, ale przede wszystkim dokonuje własnego podsumowania minionego roku. Czy był on szczęśliwy? Czy dałem z siebie wszystko? Czy mogłem podjąć inne decyzje lub lepiej wykorzystać ten czas? A może jestem z siebie dumny i niczego nie chciałbym zmieniać? Dlatego też nie spodziewajcie się poniżej żadnego filmowego podsumowania 2013 roku, a raczej moich subiektywnych (również nieco prywatnych) refleksji, mojego własnego podsumowania.

1. Mój blog, moje życie.

Jestem kinomanem właściwie od zawsze. Jeszcze kilka lat temu ograniczałem się jedynie do filmów i seriali wyświetlanych w telewizji, a jedynie od czasu do czasu zaglądałem do kina. Przez ostatnie 2-3 lata sytuacja zupełnie się odmieniła. W kinie bywam przynajmniej kilka razy w miesiącu, na bieżąco śledzę odcinki wielu seriali amerykańskich i chyba nie ma już nazwiska aktora/reżysera, o którym przynajmniej bym nie słyszał. Ponadto namiętnie zasłuchuję się w muzyce filmowej i z wypiekami na twarzy śledzę wszystkie filmowe nowinki. Od dwóch lat zacząłem na bieżąco czytać kilka blogów filmowych i właśnie wówczas w mojej głowie narodził się pomysł, aby samemu spróbować. Aby stworzyć swoje własne miejsce w sieci. Swój filmowy kącik. Dziś mogę to powiedzieć z pełnym przekonaniem, udało się! :)

Wielokrotnie ludzie pytają mnie, dlaczego akurat filmy?! „Przecież od zawsze umiałeś dobrze pisać i skoro zdecydowałeś się prowadzić bloga, to może jednak warto było spróbować z jakimś bardziej „dochodowym” tematem!”. Przecież blogerzy zajmujący się modą czy nowinkami technicznymi (w tym także testerzy) zarabiają grubą kasę na swej umiejętności pisania. Tyle tylko, że ja piszę przede wszystkim dla samego siebie. Od czasów dzieciństwa pisałem powieści i opowiadania do szuflady, tylko i wyłącznie dla samego siebie. Teraz niewiele się zmieniło. Mimo, iż wystawiam się na osąd innych pisząc publicznie na blogu, wciąż czuję, że robię to dla siebie. Więc jeszcze raz, dlaczego akurat filmy? Bo to moja pasja. Tak, jak niektórzy szukają zapomnienia bądź adrenaliny w sporcie, przygodnym seksie, narkotykach czy alkoholu, tak ja znajduję je w filmowym świecie. Przekraczając próg kina czuję się, jakbym wkraczał właśnie do zupełnie innego świata. Tutaj zapominam o własnych troskach czy problemach, tutaj się śmieję (lub płaczę, ale to tylko czasem), tutaj poznaję życie. Chyba mam w sobie coś z artysty/wrażliwca, bo niejednokrotnie potrafię odczuwać intensywne emocje wraz z bohaterami z ekranu. I, co podkreślałem już wielokrotnie, równie mocno co treść filmu, cenię jego formę i dlatego potrafię znaleźć coś pięknego w tak krytycznie ocenianych filmach jak Spring Breakers czy Tylko Bóg Wybacza. Bo te dwa filmy, choć fabularnie są do niczego, kupiły mnie właśnie swoją formą.

Mój blog nie ma jeszcze nawet roku, więc wydawać by się mogło, że właściwie nie ma czego podsumowywać. Heh, nic bardziej mylnego. Przez te 10 miesięcy (pierwsza notka na blogu powstała 21 lutego 2013 roku) bardzo wiele się wydarzyło. I uwierzcie mi, tworząc tę pierwszą notkę nawet przez myśl nie przeszło mi, że ten blog tyle wniesie do mojego życia i przyniesie mi tyle radości. Dzięki niemu mam możliwość rozwijania i pielęgnowania swej pasji. To na mojej FILMplanecie poznałem setki fantastycznych ludzi, zdolnych do kulturalnej i treściwej dyskusji. Część z nich poznałem już również w realnym świecie, a jestem przekonany, że 2014 rok przyniesie mi jeszcze więcej takich spotkań (prawda, ekipo z OBF?). Ogromnie cieszą mnie wszystkie komentarze na blogu i fan-page’u, jednak najbardziej radosne są dla mnie chwile, kiedy otwierając pocztę internetową dostaję wiadomości od zupełnie nieznanych mi ludzi, którzy chcą kontynuować filmową dyskusję lub którzy po prostu proszą  o polecenie dobrego filmu. Oczywiście trafiają się też mniej przyjemne wiadomości, w których osoby, które kompletnie mnie nie znają odważają się mnie obrażać lub wyśmiewać. Na takie wiadomości jednak nigdy nie odpowiadam, bo jak wiadomo hejterzy są wszędzie.

Co zatem przyniósł blogowi ten mijający 2013 rok?

- w tym roku napisałem 83 posty (właśnie ten jest 83), zrecenzowałem dla Was 114 filmów, a pod moimi notkami napisaliście (na tę chwilę) 363 komentarze,
- liczba gości na blogu: 32 800

- fan-page FILMplanety na facebooku ma już 605 fanów i przyznaję, że jestem z tego szalenie dumny, bo to bardzo duża liczba polubień jak na filmowy blog, który nie ma właściwie żadnej reklamy,

- najmilsze okazały się być chwile, kiedy dostawałem propozycje współpracy z różnymi portalami lub kinami; oczywiście z przyczyn prywatnych część z nich odrzuciłem (z racji, że mój blog jest NIEZALEŻNY nie zgodziłem się np. na współpracę ze sklepem filmów dvd, którego właściciel chciał, abym w zamian za otrzymywane filmy dvd pisał jedynie pochlebne recenzje)… podjąłem natomiast współpracę z portalem Gildia.pl (Gildia Filmu – tam możecie czytać moje recenzje oraz publicystykę np. filmowe podsumowanie minionego roku), z Kulturalną Szafką, z portalem Cafejka.com oraz – co najważniejsze – z krakowskim Kinem Pod Baranami; ponadto niecały miesiąc temu zostałem przyjęty do Organizacji Blogów Filmowych, która zrzesza najlepsze blogi filmowe w Polsce (strona OBF) i dzięki której poznałem blogerów filmowych, których dotychczas znałem wyłącznie z czytania ich blogów… jestem również członkiem Akademii Węży – kapituły przyznającej anty-nagrody dla najgorszych polskich filmów,

- w minionym roku zorganizowałem również zabawę w MOTYWY FILMOWE, do której przyłączyło się wielu filmowych blogerów i która – mam nadzieję – wciąż będzie kontynuowana.

2. Filmowe 2013.

Nie mam zamiaru tworzyć rankingu najlepszych lub najgorszych filmów mijającego roku. Swoje zdanie wyrażę już jutro po ogłoszeniu zwycięzców filmowego plebiscytu – nagrody FILMplanety (kto jeszcze nie zagłosował, odsyłam do ankiety, która będzie aktywna jeszcze przez kilka godzin).

Po moich nominacjach do nagród FILMplanety można jednak wywnioskować, które filmy minionego roku uważam za najlepsze. Są to: Życie Pi, Django, Niemożliwe, Les Miserables Nędznicy, Sesje, Wielki Gatsby, Wyścig, Grawitacja, Kapitan Phillips, Kamerdyner. Gdybym miał stworzyć swoje TOP10 dramatów amerykańskich 2013 roku, to znalazłyby się w nim właśnie te filmy. Spośród dramatów europejskich największe wrażenie zrobiły na mnie Rust and bone, Polowanie, Śnieżka, Koneser, Powtórnie narodzony. 

Rok 2013 to jednak nie tylko wymienione wyżej filmy, bo znacznie więcej tytułów zasługuje na pochwałę:

- bardzo pozytywnie oceniam również dwa filmy ze zjawiskową Jennifer Lawrence: Poradnik pozytywnego myślenia oraz Igrzyska śmierci: w pierścieniu ognia,

- świetne komedie: Daję nam rok, Wspaniała, Kwartet, Iluzja, Gorący towar, Last Vegas,

- z tegorocznych horrorów mogę polecić jedynie Obecność,

- z poruszających dramatów obowiązkowo sięgnijcie po Lot, Promised land, Drugie oblicze, Siłę przyciągania, Dianę, Labirynt, Panaceum, Trans, Blue Jasmine,

- polecam również nieco tylko mroczniejsze Pokusę, Byzantium oraz Stokera,

- najbardziej pozytywne filmowe zaskoczenia? Frances Ha, Najlepsze najgorsze wakacje, Królowie lata, Uciekinier, SpringBreakers, Don Jon, Wielki Liberace – zwłaszcza te trzy pierwsze są wyjątkowo lekkie i przyjemne w odbiorze

- największe rozczarowania? Człowiek ze stali, Gangster squad, Idealne matki, Adwokat, Millerowie, To już jest koniec

3. Serialowe 2013.

Rok 2013 to także rok bardzo dobrych seriali! W końcu swoją premierę miało wówczas wiele świetnych tytułów, jak choćby: House of cards, Orange is the new black, Tajemnica Laketop, Dancing on the edge, White queen, Hannibal, Bates motel, Vikings, American Horror Story: Coven, Masters of sex, Ray Donovan, The Blacklist. Ponadto nie można zapomnieć o najlepszym w historii serialu sezonie Gry o tron, o nieco tylko słabszym od poprzednich sezonów Homeland oraz o finałowych sezonach tak dobrych seriali jak Breaking bad, Dexter czy Luther. W 2014 roku mam zamiar pisać o serialach znacznie więcej.

4. 2013 – rok polskich filmów

Tak, 2013 rok bez wątpienia można określić właśnie tym mianem. Zostało bowiem wyprodukowanych wyjątkowo dużo świetnych polskich filmów, które zdobyły liczne nagrody na międzynarodowych festiwalach filmowych.

Co warto obejrzeć? Drogówkę, Idę, Papuszę, Płynące wieżowce, Chce się żyć, Dzień kobiet, Układ zamknięty, Miłość.Film Sławomira Fabickiego, Dziewczynę z szafy, Wałęsę. Człowieka z nadziei, Imagine. Każdy z tych filmów jest absolutnie rewelacyjny. W tym roku w polskim kinie naprawdę coś pękło i szalenie się z tego cieszę. 

5. Życzenia.

Na sam koniec chciałbym Wam wszystkim złożyć noworoczne życzenia. Niech Wam się wiedzie, bądźcie szczęśliwi, kochajcie i bądźcie kochanymi, jak najwięcej się uśmiechajcie i spełniajcie swe marzenia. I jeśli to potrzebne, zmieniajcie swoje życie, bo ma się je tylko jedno i nawet jeśli w którymś momencie da Ci w dupę, to po chwili na nowo zaświeci słońce. Ach, no i oczywiście – trafiajcie na wyłącznie dobre filmy i seriale! Sobie samemu życzę nie tylko wytrwałości w tworzeniu tego bloga, ale przede wszystkim odrobiny więcej szczęścia w życiu osobistym (dla mnie ten mijający 2013 był zarówno najszczęśliwszym jak i najbardziej pechowym rokiem w całym moim życiu). Szczęśliwego Nowego Roku :)